فصل نوزده ایلیاد

خلاصه فصل نوزدهم کتاب ایلیاد هومر:

تتیس الهه دریا میره سلاحهایی رو هفاستوس ساخته برای آکیلس،میبره پیش پسرش و میگه تاحالا همجین سلاح هایی رو به آدمیزاده ای نداده بودن و پسرش پامیشه میکه همین الان میرم برای نبرد با هکتور. مادرش میگه اول برو با آگاممنون آشتی کن

آکیلس یا آخیلوس یا آشیل هم قبول میکنه و میره،

باهم حرف میزنن و دیومد و اولیس و بقیه سران آخایی هم حضور دارن درجمع،دراینجا آگاممنون میگه این خشم کور رو زئوس به دل من انداخت و باعث شد اون اتفاق ها بیفته،

آکیلس میگه الان بیاین بریم و هرکی میتونیم رو بکشیم تا انتقام دوستم رو گرفته باشیم

اولیس میاد میگه لشگریان گرسنه هستند و از صبح غذا نحوردند، بذارید اول غذا بخورن و استراحت کنن،تا بتونن بعد از سپیده دم تا غروب بجنگن،ولی اگه خسته به جنگ برن،زانوهاشون از خستگی و سستی میلرزه، به اگاممنون هم میگه اینک پیشکشهاایی که قول دادی به پسر پله،رو بیار و دستور بده لشگریان بخورند و بیاشامند و این دیالوگ جالب:بزرگی شاهی در آنست که هرکس را به ناروا رنجانیده است آرام کند.

آکیلس آروم و قرار نداره و میگه پهلوانانی که هکتورو لشگرش کشتن رو نمیشه منتطر انتقام گذاشت و چطور میخواین بخورین و بیاشامین

اولیس دوباره حرف میزنه که آرومش میکنه و میرن بساط مهمونی رو میچینن و پیشکش ها و زنها و بریزئیس زیبا رومیارن و  آگاممنون هم سوگند میخوره که به این خانم دست درازی نکرده و قربانی میده،و میگه سریع خوراک بخورین و استراحت کنین

همه میرن چادراشون و بریزئیس که از مرگ پاتروکل متاسف شده،میگه من تندرست ترکت کردم و چی شدی و با آکیلس باهم میشینن به گریه و زاری 

هرکاری میکنن،نه غذا میخوره نه نوشیدنی

زئوس که دلش ریش ریش میشه از این صحنه به آتنا میگه چی شده که آکیلس رو ازیادبردی؟برو دستکم از نوشداروی بهشتی در سینه اش بریز تا موقع نبرد نیش گرسنگی او را نیازارد،

سراسر شب اینجور به گریه میپردازه آشیل (آکیلس) و بعد صبح که میشه و لشگر آماده نبرد میشه اسبش به یاری هرا به سخن درمیاد و مرگش رو پیشبینی میکنه،

آکیلس عصبانی میشه و  میگه میدونم که دور از پله و مادر جاودانیم،نابود میشم، اماقبل از مرگم حساب لشگر تروا رو هم میرسم

اینو میگه و پیشاپیش لشگر به راه میفته