ده دیو بوزرجمهر

بوزرجمهر در شاهنامه از ده تا دیو نام میبره که در وجود انسان هستند 

آز یا حرص که دیو ستمگری هست و هیچوقت خشنود نمیشه

نیاز که با اندوه و درد جلو میاد

و این دو دیو با زور فراوان و گردن فراز هستن

دیو سوم خشمه که کوره

چهارم رشک یا همون حسد و غیرت خودمون،که پزشک و دوایی براش نیست و دردمنده

بعدی ننگ، دیوی با ستیز ... همیشه به بد کرده چنگال تیز

کین که پر خشم و جوش هست و هنگام خشم هوش رو از مردم میگیره و نه بخشایش حالیشه نه مهر و دیوی پر از چین و چروک و شکن هست

نمام (سخن چین) دیو دروغگویی هست ،

بعدی دیو دورویی که بین دو نفر جنگ و کین میاره و میخاد پیوستگی رو از بین ببره

ناپاک دینی :بی دانشه و خردمند نیست

ناسپاسی (خودخواهی ) نیکی شناس نیست و شرم نداره و خوب و بد براش یکیه

راه بزرگمهر برای غلبه بر این دیوان درون، اینه که با شهود درونی (خیم. خو.طبیعت ) باید با این دیوان مبارزه کرد و به گفته بزرگمهر، راهی دراز در پیش است...